مراقبت و اقدامات بعد لیفت سینه و ماموپلاستی

اقدامات بعد لیفت سینه

مراقبت‌ها و اقدامات بعد لیفت سینه (ماستوپکسی) برای دستیابی به بهترین نتیجه، کاهش جای زخم (اسکار) و جلوگیری از عوارض جانبی بسیار حیاتی است. این دوران نقاهت معمولاً چند هفته طول می‌کشد و نیاز به رعایت دقیق دستورالعمل‌های جراح دارد.

اقدامات بعد لیفت سینه

– دارو ها ( مخصوصا آنتی‌بیوتیک‌ها سر وقت مصرف گردد )

• گاهی دارو های آنتی بیوتیک باعث حساسیت می گردد و با اطلاع پزشک می توانید از دارو های جایگزین استفاده کنید

– برای کنترل درد می توانید از دارو های ضد درد استفاده کنید ( دارو هایی که در نسخه پزشک داده شده است )

– هفته اول آب به زخم ها نخورد ( شستن سر و صورت مانعی ندارد ) و هفته دوم با شامپو بچه انجام گردد

– غذاهای مقوی با فیبر بالا ( جلوگیری از یبوست ) و کم نمک استفاده شود

– مصرف مایعات ، آبمیوه طبیعی به بهبود کمک می کند

• برای جبران خون از دست رفته مصرف مایعات بسیار کمک کننده است ،

– حتما روزی یک ساعت راه بروید

• تحرک و پیاده روی آهسته از ساعت های بعد جراحی شروع شود و حداقل تا یک ماه ادامه یاید
• هنگام استراحت انگشتان پا را تکان دهید تا جریان خون در پا داشته باشید

– در صورت داشتن درن ( هر روز خونابه‌ها خارج شود و پمپ درن در حالت وکیوم قرار داشته باشد )

– نحوه خوابیدن بعد لیفت سینه ، با دو بالشت زیر سر و گردن و رو به بالا

 

– پوشیدن گن طبی بعد لیفت سینه به فرم دهی و حمایت از سینه کمک می کند و سایز سوتین طبی توسط جراح مشخص می گردد

– معمولا نیاز است یک هفته بعد جراحی به مطب مراجعه کنید

– تا زمانی که زخم ترشح دارد ، می توانید از پماد تتراسایکلین روی زخم استفاده کنید

– یک ماه بعد حراحی استفاده از پماد ترمیمی یا شیت سیلیکون برای ترمیم زخم را می توانید شروع کنید ( بعد از خشک شدن زخم ها )

در ادامه، راهنمای جامع و مرحله‌به‌مرحله‌ای از مراقبت‌های بعد از لیفت سینه آورده شده است:

۱. مراقبت‌های فوری (هفته اول)

هفته اول سخت‌ترین دوره است و بیشترین نیاز به استراحت را دارد.

پوشیدن سوتین طبی (گن): جراح شما یک سوتین مخصوص جراحی (گن فشاری) تجویز می‌کند. باید این گن را به صورت ۲۴ ساعته (حتی هنگام خواب) بپوشید. این گن تورم را کاهش می‌دهد و از سینه‌های در حال ترمیم محافظت می‌کند.

مدیریت درد: درد و ناراحتی در چند روز اول طبیعی است. داروهای مسکن تجویز شده توسط پزشک را سر ساعت مصرف کنید. از مصرف خودسرانه آسپرین یا ایبوپروفن (مگر با دستور پزشک) خودداری کنید، زیرا ممکن است خونریزی را افزایش دهند.

نحوه خوابیدن: حتماً به پشت بخوابید و با استفاده از چند بالش، سر و بالاتنه خود را بالاتر از سطح بدن نگه دارید (زاویه ۳۰ تا ۴۵ درجه). این کار به کاهش تورم کمک می‌کند و از فشار آمدن به سینه‌ها جلوگیری می‌کند. هرگز روی شکم یا پهلو نخوابید.

استحمام: معمولاً تا ۴۸ ساعت بعد از عمل نباید دوش بگیرید. پس از آن، با اجازه پزشک می‌توانید دوش آب ولرم بگیرید، اما نباید آب مستقیم با فشار روی بخیه‌ها بریزد. از رفتن به وان حمام یا استخر خودداری کنید.

۲. مراقبت از زخم‌ها و بخیه‌ها

تمیز نگه داشتن ناحیه: محل برش‌ها را خشک و تمیز نگه دارید. پانسمان‌ها را طبق دستور پزشک تعویض کنید.

درن‌ها (لوله‌های تخلیه): اگر جراح برای شما درن گذاشته است، باید مایع جمع شده را طبق دستور تخلیه و اندازه آن را یادداشت کنید. درن‌ها معمولاً ظرف چند روز تا یک هفته برداشته می‌شوند.

نخ‌های بخیه: بخیه‌ها ممکن است جذبی باشند یا نیاز به کشیدن داشته باشند (معمولاً بعد از ۷ تا ۱۴ روز). تا زمان بهبود کامل زخم‌ها، از کرم یا لوسیون روی آن‌ها استفاده نکنید مگر اینکه پزشک تجویز کرده باشد.

۳. فعالیت‌های فیزیکی و ورزش

هفته اول و دوم: استراحت مطلق لازم نیست، اما فعالیت باید بسیار محدود باشد. پیاده‌روی آرام در خانه برای جلوگیری از لخته شدن خون (DVT) توصیه می‌شود. از بلند کردن اجسام سنگین (حتی کودکان) و بالا بردن دست‌ها بالاتر از شانه خودداری کنید.

هفته سوم و چهارم: می‌توانید فعالیت‌های روزمره سبک را از سر بگیرید. هنوز هم بلند کردن اجسام سنگین و ورزش‌های پرتحرک ممنوع است.

هفته ششم به بعد: با تایید پزشک، می‌توانید ورزش‌های سنگین‌تر (مانند بدنسازی بالاتنه) را به آرامی شروع کنید.

۴. تغذیه و سبک زندگی

هیدراتاسیون: آب فراوان بنوشید تا سموم ناشی از بیهوشی دفع شود و بدن هیدراته بماند.

رژیم غذایی: مصرف پروتئین (گوشت سفید، ماهی، تخم مرغ) و ویتامین‌ها (میوه و سبزیجات) را افزایش دهید تا روند ترمیم بافت‌ها تسریع شود. نمک را محدود کنید تا تورم کاهش یابد.

سیگار و الکل: مصرف سیگار و دخانیات حداقل ۲ هفته قبل و ۴ تا ۶ هفته بعد از عمل اکیداً ممنوع است. نیکوتین رگ‌های خونی را تنگ کرده و خون‌رسانی به بافت‌ها را مختل می‌کند که می‌تواند باعث نکروز (مرگ بافت) و بدشکل شدن جای زخم شود. الکل نیز با داروهای مسکن تداخل دارد و تورم را افزایش می‌دهد.

۵. مدیریت جای زخم (اسکار)

پس از بسته شدن کامل زخم‌ها (معمولاً بعد از ۶ هفته)، مرحله مدیریت اسکار شروع می‌شود:

ژل‌های سیلیکونی: استفاده از ورقه‌ها یا ژل‌های سیلیکونی می‌تواند به صاف و کمرنگ شدن جای بخیه کمک کند.

ماساژ: ماساژ ملایم اسکار (با آموزش پزشک) می‌تواند به نرم شدن بافت و جلوگیری از سفت شدن آن کمک کند.

دوری از آفتاب: جای زخم‌ها را حداقل تا یک سال از تابش مستقیم نور خورشید دور نگه دارید یا از ضدآفتاب قوی استفاده کنید، زیرا آفتاب باعث تیره شدن دائمی اسکار می‌شود.

۶. علائم هشدار دهنده (چه زمانی با پزشک تماس بگیریم؟)

اگر هر یک از علائم زیر را مشاهده کردید، فوراً با جراح خود تماس بگیرید:

• تب بالا (بیش از ۳۸ درجه).
•  خونریزی شدید یا ترشح چرک زرد یا سبز از محل زخم.
• افزایش ناگهانی تورم یا کبودی در یک سینه (که ممکن است نشانه هماتوم باشد).
• درد شدیدی که با مسکن کنترل نمی‌شود.
• تنگی نفس یا درد قفسه سینه.

جدول زمانی خلاصه بهبودی

نکته مهم: بدن هر فرد متفاوت است. همیشه دستورالعمل‌های جراح خود را بر هر توصیه عمومی دیگری مقدم بدانید.

چه زمانی می‌توانم سوتین معمولی بپوشم؟

زمان پوشیدن سوتین معمولی (به‌ویژه سوتین‌های فنردار یا اسفنجی سفت) بستگی زیادی به روند بهبودی شما و نظر جراح‌تان دارد، اما به طور کلی مراحل زیر معمول است:

۱. هفته‌های اول تا ششم: فقط گن طبی (Surgical Bra)

در ۴ تا ۶ هفته اول پس از جراحی، شما باید فقط از گن مخصوص جراحی یا سوتین‌های طبی که پزشک تجویز کرده استفاده کنید.
چرا؟ این سوتین‌ها فشار یکنواختی وارد می‌کنند تا تورم کاهش یابد و از بافت‌های در حال ترمیم حمایت کنند. آن‌ها بدون فنر هستند و درزهایشان طوری طراحی شده که روی بخیه‌ها فشار نیاورند.

۲. هفته ششم تا ماه سوم: سوتین‌های ورزشی یا بدون فنر

معمولاً بعد از گذشت ۶ هفته، اگر زخم‌ها کاملاً بسته شده باشند، جراح اجازه می‌دهد سوتین‌های ورزشی (Sports Bra) یا سوتین‌های نخی راحت و بدون فنر بپوشید.
نکته: در این مرحله هنوز نباید از سوتین‌های فنردار استفاده کنید، زیرا فنر می‌تواند روی جای برش‌ها (که معمولاً زیر سینه هستند) فشار بیاورد و باعث تحریک زخم یا بدشکل شدن اسکار شود.

۳. ماه سوم به بعد: سوتین‌های فنردار (معمولی)

اکثر جراحان توصیه می‌کنند برای پوشیدن سوتین‌های فنردار (Underwire Bras) یا سوتین‌های پوش‌آپ (Push-up)، حداقل ۳ ماه صبر کنید.
شرط لازم: باید مطمئن شوید که محل برش زیر سینه کاملاً بهبود یافته و هیچ حساسیت یا دردی در آن ناحیه ندارید.

خلاصه زمان‌بندی:

۰ تا ۶ هفته: گن مخصوص جراحی (۲۴ ساعته).
۶ هفته تا ۳ ماه: سوتین ورزشی یا نخی بدون فنر.
بعد از ۳ ماه: سوتین‌های معمولی و فنردار (با تایید پزشک).

توصیه مهم: وقتی برای اولین بار می‌خواهید سوتین معمولی بخرید، حتماً دوباره سایز خود را اندازه‌گیری کنید. سایز و فرم سینه‌های شما بعد از عمل تغییر کرده است و پوشیدن سوتین با سایز نامناسب می‌تواند نتیجه عمل را تحت تاثیر قرار دهد.

تا چه زمانی ورم وجود دارد

ورم (تورم) پس از جراحی‌های سینه (مانند پروتز، لیفت یا کوچک کردن سینه) یک واکنش طبیعی بدن به جراحی است و از بین رفتن کامل آن زمان‌بر است. روند کاهش ورم معمولاً به صورت زیر پیش می‌رود:

۱. هفته اول (اوج ورم)

در ۳ تا ۵ روز اول بعد از عمل، ورم به حداکثر میزان خود می‌رسد.
ممکن است سینه‌ها بسیار سفت، براق و بزرگ‌تر از سایز نهایی به نظر برسند.
این ورم اغلب با کبودی همراه است.

۲. هفته دوم تا ششم (کاهش سریع)

در این دوره، بخش عمده‌ای از ورم اولیه (حدود ۶۰ تا ۷۰ درصد) فروکش می‌کند.
سینه‌ها کم‌کم نرم‌تر می‌شوند و احساس فشار کمتری خواهید داشت.
در پایان هفته ششم، شما تا حد زیادی به شکل نهایی نزدیک شده‌اید، اما هنوز نتیجه نهایی نیست.

۳. ماه سوم تا ششم (کاهش تدریجی)

در این ماه‌ها، ورم باقی‌مانده بسیار جزئی است و شاید فقط خودتان متوجه آن شوید.
فرم سینه‌ها طبیعی‌تر می‌شود و پروتزها (در صورت عمل پروتز) در جای خود پایین می‌آیند و جا می‌افتند (اصطلاحاً “Drop and Fluff”).
تا پایان ماه ششم، حدود ۹۰ تا ۹۵ درصد ورم از بین رفته است.

۴. شش ماه تا یک سال (نتیجه نهایی)

برای از بین رفتن ۱۰۰ درصد ورم و دیدن نتیجه کاملاً نهایی، معمولاً باید ۶ ماه تا ۱ سال صبر کنید.
بافت اسکار (جای بخیه) نیز در این مدت نرم‌تر و کمرنگ‌تر می‌شود.

عوامل موثر بر مدت زمان ورم:

1. نوع جراحی: ورم در جراحی‌های ترکیبی (مثلاً پروتز و لیفت همزمان) یا جراحی‌های شکم (تامی تاک) معمولاً طولانی‌تر است.
2. رعایت مراقبت‌ها: پوشیدن مداوم گن طبی، پرهیز از نمک زیاد و استراحت کافی به کاهش سریع‌تر ورم کمک می‌کند.
3. فعالیت بدنی: شروع زودهنگام ورزش‌های سنگین می‌تواند ورم را تشدید کند یا بازگرداند.
4. بدن هر فرد: سرعت ترمیم بدن هر کس متفاوت است.

خلاصه: اگرچه بعد از ۳ ماه ظاهر سینه‌ها بسیار خوب است، اما نتیجه نهایی و بدون ورم معمولاً بعد از یک سال مشخص می‌شود. صبور باشید و نگران عدم تقارن جزئی در ماه‌های اول نباشید، زیرا ورم در دو طرف بدن همیشه یکسان فروکش نمی‌کند.

چه زمانی می‌توانم فعالیت‌های ورزشی سنگین را شروع کنم؟

بازگشت به فعالیت‌های ورزشی سنگین پس از جراحی سینه باید مرحله‌به‌مرحله و با احتیاط انجام شود تا از عوارضی مانند خونریزی، افزایش ورم، جابجایی پروتز یا باز شدن بخیه‌ها جلوگیری شود.

در اینجا یک جدول زمانی کلی برای شروع فعالیت‌ها آورده شده است (توجه داشته باشید که این زمان‌ها بسته به نظر جراح و نوع عمل شما ممکن است کمی متفاوت باشد):

۱. هفته اول تا دوم: فقط پیاده‌روی سبک

فعالیت مجاز: فقط پیاده‌روی آرام در خانه یا محیط مسطح.
ممنوعیت: هرگونه فعالیت که ضربان قلب را به شدت بالا ببرد، بلند کردن اجسام سنگین‌تر از ۲-۳ کیلوگرم، و بالا بردن دست‌ها بالای سر.
هدف: حفظ گردش خون برای جلوگیری از لخته شدن خون (DVT) بدون فشار به ناحیه عمل.

۲. هفته سوم تا چهارم: ورزش‌های هوازی سبک (کاردیو)

فعالیت مجاز: پیاده‌روی سریع‌تر، دوچرخه ثابت (بدون تکیه دادن وزن روی دست‌ها)، حرکات کششی پایین‌تنه.
نکته مهم: هنوز نباید هیچ فشاری به عضلات سینه یا بازوها وارد کنید. اگر هنگام ورزش احساس درد یا “تپش” در سینه کردید، بلافاصله متوقف شوید.
پوشش: حتماً از سوتین طبی یا ورزشی محکم استفاده کنید تا سینه‌ها تکان نخورند.

۳. هفته پنجم تا ششم: شروع تمرینات با وزنه (پایین‌تنه)

فعالیت مجاز: می‌توانید تمرینات بدنسازی مربوط به پاها (اسکات، لانژ) را انجام دهید، اما بدون نگه داشتن وزنه سنگین در دست.
ممنوعیت: همچنان حرکات مربوط به بالاتنه (پرس سینه، شنا سوئدی، بارفیکس) و دویدن‌های شدید که باعث تکان‌های شدید سینه می‌شود، ممنوع است.

۴. هفته ششم تا هشتم: بازگشت تدریجی به ورزش‌های سنگین

اکثر جراحان در پایان هفته ششم اجازه می‌دهند فعالیت‌های سنگین‌تر را شروع کنید.
دویدن (Running): می‌توانید دویدن آرام را شروع کنید (با سوتین ورزشی بسیار محکم).
بدنسازی بالاتنه: می‌توانید با وزنه‌های بسیار سبک شروع کنید و به تدریج طی چند هفته وزنه‌ها را سنگین کنید.

۵. بعد از ۳ ماه: آزادی کامل (معمولاً)

در این زمان معمولاً محدودیتی برای انجام ورزش‌های سنگین مانند کراس‌فیت، تنیس، شنا یا تمرینات سنگین سینه وجود ندارد.
استثنا: اگر پروتز شما زیر عضله (Sub-muscular) قرار گرفته باشد، ممکن است جراح توصیه کند که برای همیشه از انجام حرکات بسیار سنگین مستقیم روی عضله سینه (مثل پرس سینه سنگین) خودداری کنید تا پروتز جابجا نشود.

نشانه‌های هشدار دهنده هنگام ورزش:

اگر هنگام بازگشت به ورزش هر یک از موارد زیر را تجربه کردید، فعالیت را متوقف کرده و با پزشک خود تماس بگیرید:
1. درد ناگهانی و تیز.
2. تورم ناگهانی در یکی از سینه‌ها.
3. ترشح مایع از محل بخیه‌ها.
4. قرمزی و گرمی غیرعادی در ناحیه عمل.

توصیه نهایی: همیشه قبل از شروع ورزش سنگین در ویزیت ۶ هفته‌ای، تایید نهایی را از جراح خود بگیرید، زیرا روند بهبودی هر فرد متفاوت است.

مراقبت از زخم برش

مراقبت صحیح از زخم برش (Incision) پس از جراحی سینه، کلید اصلی برای جلوگیری از عفونت و داشتن کمترین جای زخم (اسکار) ممکن است. روند ترمیم زخم معمولاً چندین هفته طول می‌کشد و نیاز به صبر و دقت دارد.

در اینجا راهنمای کامل مراقبت از زخم‌های جراحی آورده شده است:

۱. روزهای اول (هفته اول)

در این مرحله زخم تازه است و هدف اصلی، خشک و تمیز نگه داشتن آن است.

پانسمان و چسب‌ها:
اگر روی زخم چسب‌های استری‌استریپ (Steri-Strips) (نوارهای چسبی باریک کاغذی) دارید، به هیچ وجه آن‌ها را نکنید. این چسب‌ها باید خودبه‌خود شل شوند و بیفتند (معمولاً ۱۰ تا ۱۴ روز).
اگر پانسمان ضد آب دارید، طبق دستور پزشک می‌توانید دوش بگیرید.
اگر پانسمان معمولی دارید، باید تا زمان برداشتن آن (معمولاً ۴۸ ساعت اول) زخم را کاملاً خشک نگه دارید.
استحمام:
معمولاً ۴۸ ساعت بعد از عمل اجازه دوش گرفتن دارید.
آب نباید مستقیماً با فشار روی زخم بریزد. اجازه دهید آب و کف شامپو (شامپو بچه یا صابون ملایم آنتی‌باکتریال) به آرامی از روی شانه‌ها روی زخم جاری شود.
مهم: زخم را لیف نزنید و نسابید.
بعد از حمام، با باد ملایم و خنک سشوار یا ضربات بسیار آرام یک حوله تمیز (بدون کشیدن روی پوست)، ناحیه را کاملاً خشک کنید.

۲. هفته دوم تا چهارم (مرحله بسته شدن زخم)

در این مرحله بخیه‌های جذبی در حال حل شدن و بخیه‌های غیرجذبی (اگر دارید) کشیده می‌شوند.

ضدعفونی کردن:
از الکل، بتادین یا آب اکسیژنه روی زخم استفاده نکنید مگر اینکه پزشک دستور داده باشد. این مواد سلول‌های جدید پوستی را از بین می‌برند و ترمیم را کند می‌کنند.
شستشو با آب ولرم و صابون ملایم بهترین روش تمیز کردن است.
پماد آنتی‌بیوتیک:
فقط در صورتی که پزشک تجویز کرده باشد، لایه نازکی از پماد آنتی‌بیوتیک روی خط بخیه بمالید. استفاده خودسرانه ممکن است باعث حساسیت پوستی شود.
خارش:
خارش نشانه ترمیم زخم است. به هیچ وجه زخم را نخارانید، زیرا باعث عفونت یا باز شدن لبه‌های زخم می‌شود.

۳. هفته ششم به بعد (مرحله مدیریت اسکار/جای زخم)

وقتی زخم کاملاً بسته شد و هیچ دلمه یا ترشحی نداشت، می‌توانید درمان جای زخم را شروع کنید.

کرم‌های ترمیم‌کننده (Scar Gel/Cream):
استفاده از ژل‌ها یا نوارهای سیلیکونی (Silicone Sheets) استاندارد طلایی برای کاهش جای زخم است. این محصولات رطوبت را در بافت حبس کرده و از تولید کلاژن اضافی (که باعث برجستگی زخم می‌شود) جلوگیری می‌کنند.
ماساژ زخم:
بعد از اطمینان از بسته شدن کامل زخم (معمولاً هفته ۶)، ماساژ ملایم خط برش با روغن‌های طبیعی (مثل روغن بایو-اویل یا ویتامین E) یا کرم ترمیم‌کننده توصیه می‌شود. این کار بافت اسکار را نرم کرده و از سفت شدن آن جلوگیری می‌کند.
محافظت در برابر آفتاب:
نور خورشید دشمن اصلی جای زخم است و باعث تیره شدن دائمی آن می‌شود. اگر ناحیه زخم در معرض آفتاب است (مثلاً در کنار استخر)، حتماً از ضدآفتاب با SPF بالا استفاده کنید یا روی آن را بپوشانید. این مراقبت باید تا یک سال ادامه یابد.

نشانه‌های خطر (عفونت)

اگر هر یک از علائم زیر را در محل برش مشاهده کردید، فوراً به پزشک مراجعه کنید:
1. قرمزی گسترده: قرمزی که از لبه‌های زخم فراتر رفته و در حال گسترش است.
2. گرما: پوست اطراف زخم داغ باشد.
3. ترشحات چرکی: ترشحات غلیظ زرد، سبز یا بدبو (ترشح مقدار کمی مایع شفاف یا خونابه در روزهای اول طبیعی است).
4. تب: تب بالای ۳۸ درجه.
5. باز شدن زخم: اگر لبه‌های زخم از هم جدا شدند.

نکته نهایی: سیگار کشیدن و مصرف دخانیات باعث تنگ شدن عروق خونی و کاهش اکسیژن‌رسانی به بافت می‌شود که می‌تواند منجر به نکرو (مرگ بافت) یا باز شدن زخم شود. حداقل تا ۴ هفته بعد از عمل مطلقاً سیگار نکشید.

سوتین طبی چه کمکی می کند

استفاده از سوتین طبی (Medical Bra) یا گن فشاری مخصوص بعد از جراحی سینه، یکی از مهم‌ترین بخش‌های روند بهبودی است. این سوتین‌ها با سوتین‌های ورزشی یا معمولی تفاوت دارند و به‌طور خاص برای حمایت از بافت‌های آسیب‌دیده و در حال ترمیم طراحی شده‌اند.

در اینجا مهم‌ترین کمک‌هایی که سوتین طبی به روند بهبودی می‌کند، آورده شده است:

۱. کاهش تورم و اِدِم (Edema)

بعد از جراحی، مایعات لنفاوی و خون در ناحیه عمل جمع می‌شوند که باعث تورم می‌شود. سوتین طبی با اعمال فشار یکنواخت و ملایم (Compression) مانع از تجمع بیش از حد مایعات در بافت سینه می‌شود و به بدن کمک می‌کند تا این مایعات را سریع‌تر جذب و دفع کند.

۲. محافظت از زخم و بخیه‌ها

جلوگیری از کشش: وزن سینه‌ها می‌تواند باعث کشیده شدن پوست و فشار بر روی بخیه‌ها شود. سوتین طبی وزن سینه را کاملاً نگه می‌دارد و فشار را از روی خط برش برمی‌دارد. این کار مانع از پهن شدن جای زخم (اسکار) می‌شود.
ثبات: این سوتین‌ها سینه‌ها را در جای خود ثابت نگه می‌دارند و از تکان خوردن‌های دردناک هنگام راه رفتن، خوابیدن یا سرفه کردن جلوگیری می‌کنند.

۳. کاهش درد و ناراحتی

بخش زیادی از درد بعد از عمل ناشی از حرکت بافت‌های ملتهب و کشیده شدن پوست است. با ثابت نگه داشتن سینه و اعمال فشار ملایم، گیرنده‌های درد کمتر تحریک شده و بیمار احساس راحتی بیشتری می‌کند.

۴. فرم‌دهی بهتر به سینه

در هفته‌های اول بعد از عمل (به‌ویژه در جراحی‌های پروتز، لیفت یا کوچک کردن سینه)، بافت‌ها هنوز نرم و شکل‌پذیر هستند. سوتین طبی مانند یک قالب عمل می‌کند و کمک می‌کند سینه‌ها در موقعیت صحیح، متقارن و با فرم گرد و زیبا ترمیم شوند. بدون این حمایت، ممکن است سینه‌ها دچار افتادگی زودرس شوند یا پروتز جابه‌جا شود.

۵. جلوگیری از تجمع مایع (سروما) و خونریزی (هماتوم)

فشار مداوم سوتین طبی فضای خالی ایجاد شده زیر پوست را می‌بندد. این کار ریسک تشکیل سروما (تجمع مایع زرد رنگ) و هماتوم (تجمع خون لخته شده) را به شدت کاهش می‌دهد.

ویژگی‌های یک سوتین طبی استاندارد:

باز شدن از جلو: برای اینکه نخواهید دست‌ها را بالا ببرید یا به پشت بچرخانید (که برای بخیه‌ها مضر است).
بدون فنر (Wire-free): فنرهای فلزی می‌توانند روی جای زخم فشار آورده و باعث نکروز (مرگ بافت) یا اختلال در خون‌رسانی شوند.
بندهای پهن و قابل تنظیم: برای توزیع وزن و جلوگیری از فرو رفتن بند در شانه.
جنس تنفس‌پذیر: معمولاً از پارچه‌های آنتی‌باکتریال و ضدحساسیت ساخته می‌شوند تا رطوبت را دفع کرده و از عفونت جلوگیری کنند.

نکته مهم: پزشک جراح مشخص می‌کند که چه مدت باید از این سوتین استفاده کنید. معمولاً توصیه می‌شود در ۴ تا ۶ هفته اول، ۲۴ ساعته (حتی هنگام خواب) آن را بپوشید و فقط برای استحمام درآورید.

نحوه مراقبت از درن

مراقبت صحیح از درن (Drain) جراحی برای جلوگیری از عفونت و اطمینان از تخلیه مناسب مایعات اضافی از بدن بسیار حیاتی است. درن‌ها معمولاً لوله‌های پلاستیکی باریکی هستند که یک سر آن‌ها در ناحیه جراحی شده و سر دیگر به یک محفظه جمع‌آوری مایع (مانند حباب پلاستیکی) متصل است.

در اینجا راهنمای گام‌به‌گام و نکات مهم برای مراقبت از درن در منزل آورده شده است:

۱. تخلیه کردن درن (Draining)

شما باید محفظه درن را زمانی که حدوداً نصف یا دو سوم آن پر شد، یا طبق دستور پزشک (معمولاً ۲ تا ۳ بار در روز) تخلیه کنید.

دست‌ها را بشویید: قبل از هر کاری، دستان خود را با آب گرم و صابون به مدت ۲۰ ثانیه بشویید.
آماده‌سازی: یک پیمانه اندازه‌گیری (معمولاً بیمارستان به شما می‌دهد) و یک برگه یادداشت آماده کنید.
باز کردن دریچه: درپوش یا دریچه محفظه درن را باز کنید. مراقب باشید که دستتان به قسمت داخلی درپوش یا دهانه خروجی برخورد نکند تا آلوده نشود.
تخلیه مایع: محفظه را کاملاً برگردانید و فشار دهید تا مایع درون پیمانه بریزد.
ایجاد خلاء (بسیار مهم): قبل از بستن درپوش، باید محفظه را فشار دهید تا هوای آن خارج شود و به حالت فشرده (مچاله) درآید. در حالی که محفظه فشرده است، درپوش را ببندید. این کار باعث ایجاد مکش (خلاء) می‌شود که برای کشیدن مایعات از بدن ضروری است. اگر محفظه باد کرده باشد، مایعی خارج نمی‌شود.
ثبت اطلاعات: مقدار مایع، رنگ و بوی آن را در دفترچه یادداشت کنید. پزشک برای تعیین زمان کشیدن درن به این اطلاعات نیاز دارد.
شستشو: مایع را در توالت بریزید و پیمانه را بشویید. دستان خود را مجدداً بشویید.

۲. دوشیدن لوله (Milking or Stripping)

گاهی اوقات لخته‌های کوچک خون یا بافت ممکن است لوله را مسدود کنند. برای رفع این مشکل باید لوله را “بدوشید”.

با یک دست، لوله را در نزدیک‌ترین نقطه به پوست محکم نگه دارید (تا لوله از پوست کشیده نشود).
با انگشت شست و اشاره دست دیگر، لوله را بگیرید و انگشتان را به سمت پایین (به طرف محفظه) بکشید تا لخته‌ها به داخل محفظه هدایت شوند.
اگر لوله چسبناک است، می‌توانید از پد الکلی یا کمی لوسیون روی انگشتان استفاده کنید تا راحت‌تر سر بخورند.

۳. مراقبت از محل ورود درن به پوست

تمیز نگه داشتن: محل ورود لوله به پوست باید تمیز و خشک باشد. طبق دستور پزشک پانسمان اطراف آن را تعویض کنید (معمولاً روزانه).
بررسی علائم عفونت: هر روز پوست اطراف درن را چک کنید. قرمزی جزئی طبیعی است، اما اگر قرمزی گسترش یافت، متورم شد یا چرک از کنار لوله خارج شد، به پزشک اطلاع دهید.
پانسمان: معمولاً یک گاز استریل چاک‌دار (Split gauze) دور لوله قرار می‌گیرد و با چسب فیکس می‌شود.

۴. ایمنی و تثبیت درن

آویزان نماندن: هرگز اجازه ندهید محفظه درن آزادانه آویزان باشد، زیرا وزن آن باعث کشیده شدن لوله و درد در محل بخیه می‌شود.
اتصال به لباس: محفظه درن معمولاً یک گیره یا سنجاق دارد. آن را به لبه لباس، کمربند یا سوتین طبی خود وصل کنید. دقت کنید که محل اتصال پایین‌تر از محل جراحی باشد تا جاذبه به خروج مایع کمک کند.

۵. چه زمانی با پزشک تماس بگیریم؟

در صورت مشاهده موارد زیر فوراً با جراح یا پرستار تماس بگیرید:
قطع ناگهانی ترشحات: اگر درن ناگهان خشک شد اما شما هنوز احساس تورم یا مایع در ناحیه جراحی دارید (ممکن است لوله مسدود شده باشد).
از دست رفتن خلاء: اگر محفظه درن باد می‌شود و حتی پس از تخلیه و بستن مجدد، حالت فشرده (مکش) را حفظ نمی‌کند (ممکن است نشتی هوا وجود داشته باشد).
علائم عفونت: تب بالای ۳۸ درجه، لرز، قرمزی شدید، گرمی پوست اطراف درن، یا خروج چرک بدبو.
تغییر رنگ ناگهانی: اگر مایع که کم‌رنگ شده بود، ناگهان به خون روشن و غلیظ تبدیل شد.
خارج شدن لوله: اگر لوله تصادفاً از بدن خارج شد، سعی نکنید آن را به داخل برگردانید. محل را با گاز استریل بپوشانید و سریعاً به اورژانس یا مطب پزشک بروید.

نکته: رنگ مایع درن معمولاً در روزهای اول قرمز تیره (خون) است، سپس به مرور صورتی روشن و در نهایت زرد شفاف (سروزی) می‌شود. این روند طبیعی بهبود است.