عمل لیفت سینه – جراحی بالا کشیدن سینه

عمل لیفت سینه

عمل لیفت سینه روشی جراحی است که برای بالا کشیدن و تغییر فرم سینه انجام می شود ، جراح با انجام برش قسمتی از پوست و بافت را حذف می کند و سینه را بالا می کشد

مدت زمان جراحی بین 2 تا 3 ساعت است و تکنیک های متفاوتی برای انجام عمل لیفت سینه وجود دارد

در این جراحی معمولا سینه سفت تر و کوچک تر می شود ، در صورتی که بخواهید سینه بزرگتر شود نیاز به عمل همزمان لیفت و پروتز پستان می باشد.

هزینه عمل لیفت سینه بین 80 تا 90 میلیون تومان است ( این هزینه شامل دستمزد جراح و هزینه اتاق جراحی است ) و معمولا نیاز به بستری در بیمارستان ندارد و 6 ساعت بعد جراحی می توانید مرخص شوید

اطلاعات کلی عمل لیفت سینه

• مدت زمان: 2 تا 3 ساعت
• بیهوشی: عمومی
• بهبودی: 1 تا 2 ماه
• مدت زمان بستری در کلینیک: ۱ روز در صورت نیاز
• بازگشت به کار: ۷ تا ۸ روز

خلاصه مراقبت بعد عمل لیفت سینه

نحوه خوابیدن : حدود 2 ماه نیاز است رو به بالا بخوابید

رژیم غذایی : مصرف غذاهای کم نمک و آبمیوه طبیعی

سوتین طبی : بین یک تا 2 ماه استفاده از سوتین طبی برای حمایت از سینه نیاز است

مراقبت از زخم : استفاده از پماد تتراسایکلین در 10 روز اول و استفاده از پماد یا شیت سیلیکون برای ترمیم بعد از یک ماه . شستشو معمولا یک هفته بعد جراحی

کشیدن بخیه ( چسب زخم ) : معمولا بعد یک هفته بعد جراحی بخیه برداشته می شود و اگر بستن برض با چسب بخیه باشد یک هفته بعد جراحی با اولین استحمام چسب برداشته می شود

روش انجام جراحی لیفت سینه

عمل لیفت سینه که در اصطلاح پزشکی ماستوپکسی (Mastopexy) نامیده می‌شود، روشی است که برای بالا کشیدن سینه‌های افتاده و تغییر شکل آن‌ها به منظور ایجاد ظاهری جوان‌تر و سفت‌تر انجام می‌شود. این جراحی با حذف پوست اضافی و سفت کردن بافت‌های اطراف سینه انجام می‌گیرد.

در ادامه، مراحل کامل و روش‌های مختلف انجام این جراحی را به تفصیل توضیح می‌دهم:

۱. مشاوره و برنامه‌ریزی قبل از عمل

قبل از جراحی، جراح پلاستیک وضعیت سینه‌ها را بررسی می‌کند. عواملی مانند میزان افتادگی (پتوز)، کیفیت پوست، حجم سینه و موقعیت نوک سینه (Nipple) ارزیابی می‌شوند. بر اساس این ارزیابی، جراح بهترین تکنیک برش را انتخاب می‌کند.

۲. بیهوشی

جراحی لیفت سینه معمولاً تحت بیهوشی عمومی انجام می‌شود تا بیمار در طول عمل کاملاً خواب باشد و دردی احساس نکند. در موارد خاص و محدود، ممکن است از آرام‌بخش وریدی به همراه بی‌حسی موضعی استفاده شود.

۳. انواع تکنیک‌های برش (Incisions)

انتخاب نوع برش بستگی به میزان افتادگی سینه دارد. سه روش اصلی برای برش وجود دارد:

لیفت هلالی یا دوناتی (Periareolar Lift):

مناسب برای: افتادگی خفیف.
روش: برش فقط دور هاله سینه (آرئولا) ایجاد می‌شود. پوست اضافی برداشته شده و هاله سینه کمی بالاتر بخیه می‌شود. این روش کمترین جای زخم (اسکار) را دارد.

لیفت عمودی یا آب‌نباتی (Vertical or Lollipop Lift):

مناسب برای: افتادگی متوسط.
روش: شامل دو برش است: یکی دور هاله سینه و دیگری به صورت عمودی از پایین هاله تا چین زیر سینه. این روش اجازه می‌دهد پوست بیشتری برداشته شود و شکل سینه بهتر اصلاح گردد.

لیفت لنگری یا T معکوس (Anchor or Inverted-T Lift):

مناسب برای: افتادگی شدید و سینه‌هایی که تغییر شکل زیادی نیاز دارند.
روش: شامل سه برش است: یکی دور هاله سینه، یکی عمودی تا چین زیر سینه، و سومی در امتداد چین طبیعی زیر سینه (محل اتصال سینه به قفسه سینه). این روش بیشترین تغییر را ایجاد می‌کند اما اسکار بیشتری نیز به جای می‌گذارد.

۴. تغییر شکل و لیفت سینه

پس از ایجاد برش‌ها، مراحل زیر انجام می‌شود:
1. برداشتن پوست اضافی: پوست شل و اضافی که باعث افتادگی شده است، جدا و حذف می‌شود.
2. جابجایی نوک و هاله سینه: نوک سینه و هاله آن (Nipple-Areola Complex) به موقعیت بالاتر و طبیعی‌تری منتقل می‌شوند. در این مرحله اعصاب و خون‌رسانی به نوک سینه معمولاً حفظ می‌شود.
3. کاهش سایز هاله سینه: اگر هاله سینه در اثر کشیدگی بزرگ شده باشد، جراح می‌تواند قطر آن را کاهش دهد تا متناسب‌تر شود.
4. شکل‌دهی به بافت سینه: بافت باقی‌مانده سینه (غدد و چربی) به سمت بالا کشیده شده و با بخیه‌های داخلی در موقعیت جدید و سفت‌تر فیکس می‌شود تا برجستگی (Projection) سینه افزایش یابد.

نکته: اگر بیمار همزمان بخواهد حجم سینه را افزایش دهد، در این مرحله پروتز سینه (Implant) نیز جایگذاری می‌شود (عمل ترکیبی لیفت و پروتز).

۵. بستن برش‌ها

پس از اتمام تغییرات، پوست باقی‌مانده کشیده شده و برش‌ها با بخیه‌های ظریف بسته می‌شوند. بخیه‌ها معمولاً در لایه‌های عمیق بافت سینه (برای حمایت و شکل‌دهی) و روی پوست زده می‌شوند. ممکن است از چسب جراحی یا نوارهای مخصوص نیز استفاده شود.

۶. ریکاوری و مراقبت‌های بعد از عمل

پانسمان: سینه‌ها با گاز استریل و یک سوتین مخصوص جراحی (تنگ و حمایتی) پانسمان می‌شوند تا تورم کاهش یابد و سینه‌ها در موقعیت جدید تثبیت شوند.
درن (Drain): گاهی لوله‌های باریکی برای تخلیه خونابه و مایعات اضافی زیر پوست قرار داده می‌شود که معمولاً پس از چند روز برداشته می‌شوند.
بهبودی: تورم و کبودی در هفته‌های اول طبیعی است. بیمار باید تا چند هفته از فعالیت‌های سنگین و بلند کردن اجسام خودداری کند و سوتین طبی را به صورت مداوم بپوشد.

نتیجه‌گیری

عمل لیفت سینه با حذف پوست اضافی و تغییر ساختار داخلی سینه، فرمی گردتر، بالاتر و جوان‌تر به سینه‌ها می‌دهد. اگرچه جای بخیه‌ها باقی می‌ماند، اما معمولاً در چین‌های طبیعی پنهان شده و به مرور زمان کمرنگ می‌شوند. این عمل تاثیری بر سایز سینه ندارد (مگر اینکه با پروتز یا ماموپلاستی کاهشی ترکیب شود) و صرفاً روی “موقعیت” و “سفتی” سینه تمرکز دارد.

چه افرادی کاندید مناسب جراحی لیفت سینه هستند

برای اینکه فردی کاندید مناسبی برای عمل لیفت سینه (ماستوپکسی) باشد، باید مجموعه‌ای از شرایط فیزیکی و روانی را داشته باشد. این جراحی برای همه مناسب نیست و بهترین نتیجه زمانی حاصل می‌شود که بیمار انتظارات واقع‌بینانه‌ای داشته باشد.

در اینجا ویژگی‌های اصلی کاندیدهای مناسب برای این عمل را دسته‌بندی کرده‌ام:

۱. وضعیت ظاهری سینه‌ها (مشکلات فیزیکی)

افرادی که مشکلات زیر را در ظاهر سینه‌های خود دارند، بهترین کاندیدها هستند:

افتادگی سینه (پتوز): سینه‌ها شل شده، حجم خود را از دست داده و حالتی آویزان پیدا کرده‌اند.
موقعیت نوک سینه: نوک سینه (Nipple) به سمت پایین متمایل شده یا در سطحی پایین‌تر از چین زیر سینه قرار گرفته است.
کشیدگی پوست: پوست سینه خاصیت ارتجاعی خود را از دست داده و کشیده شده است.
بزرگی هاله سینه: هاله رنگی دور نوک سینه (آرئولا) در اثر کشیدگی پوست، بیش از حد بزرگ و پهن شده است.
عدم تقارن: یکی از سینه‌ها نسبت به دیگری پایین‌تر یا افتاده‌تر است (لیفت سینه می‌تواند تقارن را بهبود بخشد).
سینه‌های صاف و پهن: سینه‌ها به جای اینکه گرد و برجسته باشند، حالتی پهن و کشیده پیدا کرده‌اند.

۲. وضعیت سلامتی عمومی

سلامت جسمانی: فرد باید از نظر جسمی سالم باشد و بیماری‌های زمینه‌ای کنترل‌نشده (مانند دیابت شدید یا مشکلات قلبی) که ریسک جراحی یا بیهوشی را بالا می‌برند، نداشته باشد.
وزن ثابت: کاندید ایده‌آل باید وزن ثابتی داشته باشد. نوسانات شدید وزن (چاقی و لاغری مکرر) می‌تواند باعث شل شدن مجدد پوست و از بین رفتن نتیجه عمل شود.
عدم مصرف دخانیات: سیگار کشیدن جریان خون را کاهش می‌دهد و روند ترمیم زخم را مختل می‌کند. جراحان معمولاً توصیه می‌کنند که فرد حداقل چند هفته قبل و بعد از عمل سیگار را ترک کند.

۳. شرایط مربوط به سبک زندگی و بارداری

اتمام دوران بارداری و شیردهی: اگرچه می‌توان لیفت سینه را قبل از بارداری انجام داد، اما بارداری و شیردهی مجدد می‌تواند باعث کشیدگی دوباره پوست و تغییر شکل سینه‌ها شود. بنابراین، بهترین زمان برای این عمل زمانی است که فرد دیگر قصد بچه‌دار شدن ندارد.
شیردهی: لیفت سینه معمولاً توانایی شیردهی را از بین نمی‌برد (مگر در تکنیک‌های خاص که مجاری شیر قطع شوند)، اما تضمینی هم برای حفظ ۱۰۰٪ آن وجود ندارد. اگر شیردهی در آینده برایتان بسیار مهم است، باید با جراح مشورت کنید.

۴. انتظارات واقع‌بینانه (شرایط روانی)

هدف اصلاح فرم، نه تغییر سایز: فرد باید بداند که لیفت سینه به تنهایی سایز سینه را تغییر نمی‌دهد. اگر فردی همزمان خواهان بزرگ‌تر شدن یا کوچک‌تر شدن سینه است، باید لیفت را با پروتز (ایمپلنت) یا ماموپلاستی کاهشی ترکیب کند.
پذیرش اسکار (جای زخم): لیفت سینه نیاز به برش دارد و جای بخیه‌ها باقی می‌ماند (هرچند به مرور کمرنگ می‌شوند). کاندید مناسب کسی است که بهبود فرم سینه را به وجود خط بخیه ترجیح دهد.

چه کسانی کاندید مناسبی نیستند؟

افرادی که قصد کاهش وزن شدید دارند (بهتر است اول وزن کم کنند، سپس برای اصلاح افتادگی پوست عمل کنند).
افرادی که بیماری‌های فعال پستان دارند (مانند توده‌های مشکوک که بررسی نشده‌اند).
افرادی که انتظارات غیرممکن و کمال‌گرایانه دارند.

خلاصه:

بهترین کاندید کسی است که از حجم سینه‌اش نسبتاً راضی است اما از شلی، افتادگی و پایین بودن نوک سینه ناراضی است، سلامت عمومی خوبی دارد و دیگر قصد بارداری ندارد.

جراحی لیفت سینه و شیردهی

رابطه بین عمل لیفت سینه (ماستوپکسی) و شیردهی یکی از مهم‌ترین نگرانی‌های بانوانی است که قصد انجام این عمل را دارند. پاسخ کوتاه این است که در اکثر موارد، بله، شما می‌توانید پس از لیفت سینه شیردهی داشته باشید، اما تضمین ۱۰۰ درصدی وجود ندارد.

در اینجا توضیحات کامل و تخصصی در مورد تأثیر لیفت سینه بر شیردهی را برایتان آورده‌ام:

۱. آیا لیفت سینه توانایی شیردهی را از بین می‌برد؟

به طور کلی خیر. هدف اصلی در عمل لیفت سینه ، برداشتن پوست اضافه و بالا کشیدن بافت سینه است، نه دستکاری غدد شیری.

حفظ اعصاب و مجاری: در بیشتر تکنیک‌های مدرن لیفت سینه، جراح تلاش می‌کند تا نوک سینه (Nipple) و هاله اطراف آن (Areola) را به بافت زیرین سینه متصل نگه دارد. تا زمانی که این اتصال حفظ شود، اعصاب و مجاری شیردهی آسیب نمی‌بینند و توانایی تولید و انتقال شیر حفظ می‌شود.

حساسیت نوک سینه: شیردهی موفق به حس نوک سینه وابسته است (مکیدن نوزاد باعث ترشح هورمون‌های پرولاکتین و اکسی‌توسین می‌شود). اگر اعصاب حسی نوک سینه در حین جراحی آسیب ببینند، ممکن است رفلکس ترشح شیر مختل شود.

۲. اهمیت تکنیک جراحی

نوع برشی که جراح انتخاب می‌کند، تأثیر زیادی بر حفظ توانایی شیردهی دارد:

تکنیک‌های ایمن‌تر: روش‌هایی که نوک سینه را روی پایه‌ای از بافت (Pedicle) نگه می‌دارند و آن را به سمت بالا جابجا می‌کنند، معمولاً خونرسانی و عصب‌دهی را حفظ کرده و کمترین خطر را برای شیردهی دارند.

تکنیک‌های پرخطر (Free Nipple Graft): در موارد بسیار شدید افتادگی (سینه های بسیار بزرگ و آویزان)، ممکن است جراح مجبور شود نوک سینه را کاملاً جدا کرده و مانند پیوند پوست در محل جدید بدوزد. در این روش (که به ندرت و فقط در موارد خاص انجام می‌شود)، تمام مجاری شیر قطع می‌شوند و شیردهی غیرممکن خواهد شد.

۳. تأثیر عمل بر میزان تولید شیر

حتی اگر توانایی شیردهی حفظ شود، برخی از زنان ممکن است متوجه شوند که میزان تولید شیرشان نسبت به قبل کمتر شده است. این موضوع می‌تواند به دلایل زیر باشد:

آسیب جزئی به برخی از مجاری شیری.
فشار بافتی ناشی از اسکار (جای زخم) داخلی.
کاهش حس نوک سینه که سیگنال‌دهی به مغز برای تولید شیر را ضعیف می‌کند.

با این حال، بسیاری از مادران می‌توانند با استفاده از مکمل‌های شیردهی یا شیر خشک در کنار شیر مادر، تغذیه نوزاد را مدیریت کنند.

۴. بهترین زمان برای جراحی نسبت به بارداری

جراحان پلاستیک معمولاً توصیه می‌کنند که عمل لیفت سینه را به بعد از آخرین بارداری و پایان دوران شیردهی موکول کنید. دلایل این توصیه عبارتند از:

1. تغییر فرم سینه: بارداری و شیردهی باعث بزرگ شدن و سپس کوچک شدن سینه‌ها می‌شود. این نوسان حجم می‌تواند پوست را دوباره بکشد و نتایج عمل لیفت را از بین ببرد (سینه دوباره دچار افتادگی شود).
2. ایمنی شیردهی: اگرچه احتمال حفظ شیردهی بالاست، اما اگر قصد قطعی برای شیر دادن دارید، بهتر است ریسک نکنید و عمل را به بعد موکول کنید.
3. زمان انتظار: اگر به تازگی شیردهی را قطع کرده‌اید، باید حداقل ۳ تا ۶ ماه صبر کنید تا غدد شیری کاملاً خشک شوند و سینه به سایز نهایی خود برسد تا جراحی انجام شود.

۵. نکات مهم برای کسانی که قصد بارداری بعد از عمل دارند

اگر عمل لیفت را انجام داده‌اید و اکنون باردار هستید یا قصد بارداری دارید:
نگران نباشید: سینه‌های شما در دوران بارداری به طور طبیعی رشد خواهند کرد.
مشاوره با متخصص: پس از زایمان، حتماً با یک مشاور شیردهی صحبت کنید تا وضعیت شیردهی شما را بررسی کند.
نظارت بر نوزاد: در روزهای اول تولد، وزن‌گیری نوزاد و تعداد پوشک‌های خیس او را به دقت کنترل کنید تا مطمئن شوید شیر کافی دریافت می‌کند.

نتیجه‌گیری:

اگر حفظ توانایی شیردهی برای شما اولویت بسیار بالایی دارد، حتماً قبل از عمل این موضوع را با جراح خود در میان بگذارید. جراح می‌تواند تکنیکی را انتخاب کند که کمترین آسیب را به مجاری و اعصاب سینه وارد کند. اما به یاد داشته باشید که هیچ جراحی نمی‌تواند تضمین ۱۰۰٪ برای شیردهی کامل ارائه دهد.

تاثیر جراحی لیفت سینه و حس نوک سینه

تأثیر عمل لیفت سینه (ماستوپکسی) بر حس نوک سینه (Nipple Sensation) یکی از سوالات بسیار رایج است. از آنجایی که نوک سینه یکی از حساس‌ترین نقاط بدن است و نقش مهمی در تحریک جنسی و شیردهی دارد، نگرانی در مورد تغییر حس آن کاملاً طبیعی است.

در اینجا توضیحات دقیق و کاملی درباره این موضوع ارائه شده است:

۱. وضعیت حس نوک سینه بلافاصله بعد از عمل

تقریباً تمام بیمارانی که عمل لیفت سینه انجام می‌دهند، بلافاصله پس از عمل تغییراتی را در حس نوک سینه تجربه می‌کنند. این تغییرات معمولاً به سه شکل ظاهر می‌شوند:

بی‌حسی (Numbness): شایع‌ترین حالت است. به دلیل تورم بافت‌ها و کشیدگی اعصاب در حین جراحی، نوک سینه ممکن است کاملاً بی‌حس شود.
حساسیت بیش از حد (Hypersensitivity): برخی افراد برعکس حالت قبل، دچار حساسیت شدید می‌شوند؛ به طوری که حتی تماس لباس با نوک سینه دردناک یا آزاردهنده است.
احساس سوزن‌سوزن شدن یا شوک‌های الکتریکی خفیف: این علامت معمولاً نشانه خوبی است و نشان می‌دهد که اعصاب در حال ترمیم و بیدار شدن هستند.

۲. آیا این تغییرات دائمی هستند؟

در اکثر موارد (حدود ۸۵ تا ۹۰ درصد)، تغییرات حسی موقتی هستند.
زمان بازگشت حس: بازگشت کامل حس معمولاً زمان‌بر است. اعصاب بدن کندترین بافت‌ها در ترمیم هستند. بازگشت حس ممکن است از ۶ هفته تا ۶ ماه و در برخی موارد تا ۱ سال یا حتی ۱۸ ماه طول بکشد.
همانطور که تورم کاهش می‌یابد، فشار از روی اعصاب برداشته شده و حس به تدریج باز می‌گردد.

۳. خطر بی‌حسی دائمی

متأسفانه، در درصد کمی از بیماران (معمولاً کمتر از ۱۰ تا ۱۵ درصد)، ممکن است حس نوک سینه به طور کامل بازنگردد یا برای همیشه کاهش یابد. عوامل زیر در این موضوع دخیل هستند:

میزان افتادگی سینه: هرچه افتادگی سینه شدیدتر باشد، جراح باید نوک سینه را مسافت بیشتری به سمت بالا جابجا کند. این جابجایی باعث کشیدگی بیشتر اعصاب می‌شود و ریسک آسیب دائمی را بالا می‌برد.
تکنیک جراحی: مهارت جراح و تکنیک انتخابی بسیار مهم است. تکنیک‌هایی که “پایه عروقی و عصبی” (Pedicle) را به خوبی حفظ می‌کنند، کمترین آسیب را به حس می‌زنند.
اندازه سینه: در سینه‌های بسیار بزرگ (که همزمان با لیفت، کوچک کردن سینه یا ماموپلاستی هم انجام می‌شود)، ریسک کاهش حس بیشتر از لیفت سینه ساده است.

۴. مکانیسم آسیب عصبی

اعصابی که به نوک سینه حس می‌دهند (معمولاً شاخه‌های عصب بین‌دنده‌ای چهارم)، از عمق بافت سینه به سمت سطح می‌آیند. در حین جراحی لیفت:

1. پوست اضافه برداشته می‌شود.
2. نوک سینه به موقعیت بالاتر منتقل می‌شود.
این جابجایی ممکن است باعث کشیدگی (Stretching) یا فشار (Compression) روی این اعصاب ظریف شود که منجر به اختلال موقت در انتقال پیام‌های عصبی می‌گردد. قطع کامل عصب در لیفت سینه نادر است، مگر در موارد بسیار شدید که نیاز به تکنیک “پیوند آزاد نوک سینه” (Free Nipple Graft) باشد (که در آن حس تقریباً همیشه از بین می‌رود).

۵. رابطه حس نوک سینه و لذت جنسی

برای بسیاری از زنان، کاهش حس نوک سینه می‌تواند بر لذت جنسی تأثیر بگذارد. با این حال، مطالعات نشان داده‌اند که حتی در زنانی که کاهش حس را تجربه کرده‌اند، رضایت کلی از بدن و اعتماد به نفس جنسی به دلیل بهبود ظاهر سینه‌ها، معمولاً افزایش می‌یابد.

۶. توصیه‌هایی برای دوران بهبودی

صبر داشته باشید: فرآیند ترمیم اعصاب بسیار کند است. قضاوت در مورد حس نهایی سینه قبل از یک سال زود است.
ماساژ ملایم: پس از اجازه جراح، ماساژ ملایم می‌تواند به حساسیت‌زدایی (در موارد حساسیت بیش از حد) یا تحریک اعصاب کمک کند.
محافظت: در هفته‌های اول اگر حساسیت بیش از حد دارید، از لباس‌های نخی نرم و پدهای سینه استفاده کنید تا اصطکاک کاهش یابد.

خلاصه:
تغییر حس نوک سینه پس از لیفت بسیار شایع اما معمولاً موقتی است. اکثر زنان پس از چند ماه حس طبیعی خود را باز می‌یابند. با این حال، ریسک کمی برای کاهش دائمی حس وجود دارد که باید قبل از عمل در نظر گرفته شود. انتخاب یک جراح فوق تخصص پلاستیک باتجربه می‌تواند این ریسک را به حداقل برساند.

مراقبت از زخم بعد از جراحی

مراقبت صحیح از زخم عمل لیفت سینه (بخیه) یکی از مهم‌ترین مراحل برای جلوگیری از عفونت، تسریع بهبودی و کاهش جای زخم (اسکار) است. اگرچه دستورالعمل‌های هر جراح ممکن است کمی متفاوت باشد، اما اصول کلی مراقبت از زخم به شرح زیر است:

۱. روزهای اول (۲۴ تا ۴۸ ساعت اول)

پانسمان اولیه: معمولاً جراح یک پانسمان استریل روی زخم قرار می‌دهد. این پانسمان را تا زمانی که پزشک اجازه نداده (معمولاً ۲۴ تا ۴۸ ساعت) برندارید و خیس نکنید.
خشک نگه داشتن: رطوبت در روزهای اول محیط مناسبی برای رشد باکتری است. زخم باید کاملاً خشک بماند.
استراحت: حرکت زیاد می‌تواند باعث کشیدگی بخیه‌ها و خونریزی خفیف شود.

۲. شستشو و تمیز کردن زخم

پس از اینکه پزشک اجازه برداشتن پانسمان و استحمام را داد (معمولاً بعد از ۴۸ ساعت):

شستشو با آب و صابون ملایم: زخم را به آرامی با آب ولرم و صابون ملایم (مثل شامپو بچه) بشویید. از ساییدن یا لیف کشیدن روی زخم خودداری کنید. اجازه دهید کف صابون و آب روی آن جاری شود.
خشک کردن: پس از شستشو، با یک حوله تمیز یا گاز استریل، با حرکات ضربه‌ای (نه مالشی) زخم را کاملاً خشک کنید.
پرهیز از مواد شیمیایی: از الکل، بتادین یا پراکسید هیدروژن (آب اکسیژنه) مستقیماً روی زخم باز استفاده نکنید، مگر اینکه پزشک تجویز کرده باشد. این مواد می‌توانند به بافت‌های در حال ترمیم آسیب بزنند و بهبودی را به تأخیر بیندازند.

۳. تعویض پانسمان

اگر پزشک دستور داده پانسمان را عوض کنید، همیشه قبل از دست زدن به زخم، دست‌های خود را با آب و صابون بشویید.
از گاز استریل و چسب‌های ضد حساسیت استفاده کنید.
اگر پانسمان به زخم چسبیده است، آن را نکشید. کمی آن را با سرم شستشو مرطوب کنید تا راحت جدا شود.

۴. پمادها و کرم‌ها

پماد آنتی‌بیوتیک: فقط در صورت تجویز پزشک استفاده کنید. استفاده خودسرانه ممکن است باعث حساسیت شود.
مرطوب نگه داشتن (بعد از بسته شدن زخم): پس از اینکه زخم بسته شد و بخیه‌ها کشیده شدند (یا جذب شدند)، خشک شدن بیش از حد پوست می‌تواند باعث خارش شود. استفاده از پمادهای ترمیم‌کننده یا وازلین طبی (طبق دستور پزشک) می‌تواند مفید باشد.

۵. مدیریت بخیه‌ها

بخیه‌های جذبی: نیاز به کشیدن ندارند و خودبه‌خود طی چند هفته حل می‌شوند. نوک گره‌های آنها ممکن است بعد از مدتی بیفتد.
بخیه‌های غیرجذبی: معمولاً بین ۷ تا ۱۴ روز بعد از عمل توسط پزشک کشیده می‌شوند.
چسب‌های بخیه (Steria-Strips): نوارهای چسبی باریکی هستند که روی زخم زده می‌شوند. نباید آنها را بکنید؛ اجازه دهید خودشان شل شوند و بیفتند.

۶. علائم هشدار دهنده عفونت

اگر هر یک از علائم زیر را مشاهده کردید، فوراً با پزشک تماس بگیرید:

قرمزی و تورم: اگر قرمزی اطراف زخم گسترش یابد و گرم شود.
ترشحات: ترشحات چرکی (زرد یا سبز رنگ) و بدبو. (ترشح شفاف و کم در روزهای اول طبیعی است).
تب و لرز: تب بالای ۳۸ درجه.
درد فزاینده: دردی که با مسکن کنترل نمی‌شود و روز به روز بدتر می‌شود.

۷. کاهش جای زخم (اسکار)

این مرحله بعد از بسته شدن کامل زخم شروع می‌شود:
دوری از آفتاب: اشعه UV باعث تیره شدن جای زخم می‌شود. تا یک سال روی جای زخم را بپوشانید یا از ضدآفتاب قوی استفاده کنید.
ژل‌ها و نوارهای سیلیکونی: استفاده از محصولات سیلیکونی (مثل ژل استراتادرم یا نوارهای سیلیکونی) یکی از موثرترین روش‌ها برای جلوگیری از گوشت اضافه (کلوئید) و صاف کردن جای زخم است.
سیگار نکشیدن: نیکوتین جریان خون را کاهش می‌دهد و ترمیم زخم را به شدت کند می‌کند و جای زخم را بدشکل می‌کند.

نکته مهم: همیشه دستورالعمل‌های اختصاصی جراح خود را در اولویت قرار دهید، زیرا نوع جراحی و پوست هر فرد متفاوت است.