کاندید مناسب جراحی لیفت و پروتز سینه – مراقبت و نحوه انجام عمل

کاندید مناسب جراحی لیفت و پروتز سینه

کاندید مناسب جراحی لیفت و پروتز سینه کسی است که هم از نظر جسمی شرایط ایمن برای جراحی داشته باشد و هم از نظر هدف که بالا کشیدن سینه‌های افتاده و همزمان افزایش حجم و پرتر کردن آن‌هاست ، مناسب باشد. معیارها کمی با هم فرق دارند و گاهی ترکیب لیفت + پروتز بهترین گزینه است.

1) کاندید مناسب لیفت سینه (Breast Lift) چه کسی است؟

اگر مشکل اصلی شما افتادگی است (نه فقط کوچکی)، لیفت معمولاً مناسب‌تر است. نشانه‌های رایج:
– نوک سینه پایین‌تر از چین زیر سینه قرار گرفته یا رو به پایین است
– سینه‌ها “شل/آویزان” شده‌اند (بعد از بارداری، شیردهی، کاهش وزن، افزایش سن)
– عدم تقارن یا کشیدگی پوست و کاهش قوام
– اندازه سینه ممکن است کافی باشد ولی شکل و جای نوک سینه مطلوب نیست

لیفت بیشتر شکل را اصلاح می‌کند و لزوماً حجم زیادی اضافه نمی‌کند (هرچند گاهی کمی “پرتر” به نظر می‌رسد).

2) کاندید مناسب پروتز سینه چه کسی است؟

اگر مشکل اصلی شما کم بودن حجم/پر نبودن بالای سینه است:
– سینه‌ها کوچک‌تر از حد دلخواه‌اند یا بعد از بارداری/کاهش وزن “خالی” شده‌اند
– می‌خواهید بالای سینه پرتر شود (upper pole fullness)
– عدم تقارن حجم دارید
– وزن بدن نسبتاً پایدار است و هدف شما بیشتر افزایش سایز/فرم است تا بالا کشیدن

پروتز حجم می‌دهد اما اگر افتادگی قابل‌توجه باشد، ممکن است به تنهایی ظاهر را بدتر یا نامتناسب کند.

3) چه زمانی «لیفت + پروتز» مناسب‌تر است؟

ترکیب زمانی مطرح می‌شود که هم‌زمان:
– افتادگی وجود دارد + کمبود حجم یا خالی شدن (به‌خصوص بالای سینه)
– نوک سینه پایین است و شما همزمان سایز بزرگ‌تر/پرتر می‌خواهید

این جراحی از نظر برنامه‌ریزی و ریسک عوارض (مثل مشکلات ترمیم زخم یا نیاز به ترمیم مجدد) حساس‌تر از هرکدام به تنهایی است و باید با جراح باتجربه انجام شود.

4) شرایط عمومی “کاندید خوب” برای هر دو جراحی

– سلامت عمومی خوب (قلب/ریه/دیابت کنترل‌شده)
– عدم مصرف سیگار/قلیان/نیکوتین (معمولاً حداقل ۴–۶ هفته قبل و بعد؛ چون ریسک نکروز پوستی و بدتر شدن اسکار را بالا می‌برد)
– وزن نسبتاً پایدار (نوسان شدید وزن نتیجه را خراب می‌کند)
– انتظارات واقع‌بینانه درباره جای زخم، شکل نهایی، احتمال نیاز به جراحی ترمیمی
– آمادگی برای مراقبت‌های بعد از عمل و محدودیت فعالیت

5) چه کسانی بهتر است فعلاً انجام ندهند یا با احتیاط ویژه انجام دهند؟

– قصد بارداری نزدیک یا برنامه شیردهی در آینده نزدیک (بهتر است بعد از اتمام برنامه فرزندآوری انجام شود؛ هرچند همیشه ممنوع نیست)
– سیگاری‌ها یا مصرف‌کنندگان نیکوتین که نمی‌توانند قطع کنند
– دیابت کنترل‌نشده، بیماری‌های انعقادی، مشکلات جدی قلبی/ریوی
– عفونت فعال، یا مشکلات جدی در ترمیم زخم
– سابقه پرتودرمانی ناحیه، یا اسکارهای بسیار بد (باید جداگانه بررسی شود)
– ریسک بالای سرطان پستان بدون پیگیری مناسب (نیاز به ارزیابی تخصصی)

6) ارزیابی‌های مهم قبل از تصمیم نهایی

– معاینه برای تعیین درجه افتادگی و کیفیت پوست
– بررسی اندازه فعلی، پهنای قفسه سینه، عدم تقارن‌ها
– تصویر‌برداری متناسب با سن و ریسک (مثلاً سونو/ماموگرافی طبق نظر پزشک)
– مرور داروها (مثل رقیق‌کننده‌ها، برخی مکمل‌ها)
– انتخاب نوع پروتز (سیلیکونی/سالین)، محل قرارگیری (زیر عضله/روی عضله/دوپلن)، و نوع برش‌ها

7) نکات واقعی درباره نتیجه و ریسک‌ها (برای تصمیم آگاهانه)

– لیفت حتماً جای زخم دارد (دور هاله، عمودی و گاهی لنگری)، اما معمولاً با زمان بهتر می‌شود.
– پروتز ریسک‌هایی مثل کپسولار کانترکچر، جابه‌جایی، پارگی، نیاز به تعویض در آینده و… دارد.
– ممکن است حس نوک سینه تغییر کند و در مواردی شیردهی تحت تاثیر قرار بگیرد.
– هیچ تکنیکی “دائمی” نیست؛ بارداری، کاهش/افزایش وزن و گذر زمان اثر می‌گذارند.

اگر بخواهم دقیق‌تر بگویم شما کاندید کدام گزینه هستید، این ۴ سؤال را جواب دهید:

1) سن شما و آیا بارداری/کاهش وزن قابل‌توجه داشته‌اید؟
2) الان مشکل اصلی را کدام می‌دانید: افتادگی یا کمبود حجم یا هر دو؟
3) سیگار/قلیان یا نیکوتین (حتی ویپ/آدامس نیکوتین) مصرف می‌کنید؟
4) هدف شما از نظر سایز: حدوداً چند کاپ/سایز افزایش می‌خواهید و ظاهر طبیعی‌تر می‌خواهید یا برجسته‌تر؟

> این توضیحات جایگزین معاینه و نظر جراح پلاستیک نیست، ولی کمک می‌کند مسیر تصمیم‌گیری روشن‌تر شود.

تفاوت تکنیک‌های لیفت سینه (مثل لنگری و دور هاله) چیست؟

تفاوت اصلی تکنیک‌های لیفت سینه در الگوی برش (و در نتیجه شکل اسکار)، میزان پوستی که برداشته می‌شود و قدرت لیفت/فرم‌دهی است. انتخاب روش بر اساس درجه افتادگی (ptosis)، کیفیت پوست و اینکه همزمان کاهش حجم/پروتز دارید یا نه انجام می‌شود.

1) دور هاله (Periareolar / Donut / Benelli)

برش: فقط دور هالهٔ سینه
مناسب برای: افتادگی خفیف، نیاز کم به بالا بردن نوک سینه، اصلاح مختصر عدم تقارن یا کمی جمع‌کردن پوست
مزایا:
– کمترین اسکار (محدود به دور هاله)
– برای تغییرات کوچک خوب است
محدودیت‌ها/ریسک‌های خاص:
– قدرت لیفت محدود؛ برای افتادگی متوسط/شدید معمولاً کافی نیست
– احتمال پهن شدن اسکار دور هاله، بزرگ‌تر یا بیضی شدن هاله و چین‌خوردگی اطراف هاله (pleating)
– اگر پوست شل باشد، احتمال برگشت افتادگی بیشتر است

2) عمودی (Vertical / Lollipop / Lejour)

برش: دور هاله + یک برش عمودی تا چین زیر سینه
مناسب برای: افتادگی خفیف تا متوسط (و گاهی متوسط رو به زیاد بسته به جراح و بافت)
مزایا:
– تعادل خوب بین اسکار کمتر و قدرت لیفت بیشتر
– فرم‌دهی ستون بافتی بهتر از دور هاله (نمای گردتر/خوش‌فرم‌تر)
– اسکار افقی زیر سینه ندارد (برخلاف لنگری)
محدودیت‌ها/ریسک‌های خاص:
– در سینه‌های خیلی بزرگ یا افتادگی شدید ممکن است کافی نباشد یا بعداً نیاز به اصلاح پیدا کند
– ممکن است در ماه‌های اول پایین برش عمودی کمی “پُف/چین” داشته باشد (معمولاً بهتر می‌شود)

3) لنگری (Anchor / Wise pattern / T وارونه)

برش: دور هاله + عمودی + یک برش افقی در چین زیر سینه (شکل لنگر یا T معکوس)
مناسب برای: افتادگی شدید، پوست بسیار شل، سینه‌های بزرگ/سنگین، یا وقتی همزمان کاهش حجم (ماموپلاستی کاهشی) لازم است
مزایا:
– قوی‌ترین اصلاح افتادگی و امکان برداشتن پوست اضافهٔ زیاد
– کنترل عالی روی شکل‌دهی و جابه‌جایی نوک سینه در موارد شدید
محدودیت‌ها/ریسک‌های خاص:
– بیشترین طول اسکار
– محل تلاقی برش‌ها (T-junction) مستعدتر برای دیر خوب شدن زخم یا بازشدگی کوچک زخم است (به‌خصوص در سیگاری‌ها/دیابت/پوست ضعیف)

تفاوت‌ها به زبان ساده

– اگر افتادگی کم باشد: معمولاً دور هاله یا عمودی.
– اگر افتادگی متوسط باشد: اغلب عمودی بهترین توازن را دارد.
– اگر افتادگی زیاد/سینه بزرگ/پوست خیلی شل باشد: اغلب لنگری قابل‌اعتمادتر است.

نکات مهمی که در انتخاب تکنیک جراحی لیفت و پروتز سینه نقش دارند

– کیفیت پوست: پوست نازک و خیلی شل → احتمالاً روش‌های قوی‌تر (عمودی/لنگری)
– اندازه و وزن سینه: سینه سنگین → نیاز بیشتر به حمایت و برداشت پوست
– هدف از حجم:
– اگر “پر بودن بالای سینه” می‌خواهید، گاهی لیفت + پروتز مطرح می‌شود.
– در برخی افراد، پروتز بدون لیفت می‌تواند افتادگی را بدتر نشان دهد؛ در برخی دیگر پروتز افتادگی خفیف را تا حدی جبران می‌کند.
– تمایل شما به اسکار کمتر vs نتیجه قوی‌تر: اسکار کمتر معمولاً یعنی توان اصلاح کمتر.

یک راهنمای سریع بر اساس درجه افتادگی

– درجه 1 (خفیف): دور هاله یا عمودی
– درجه 2 (متوسط): عمودی (گاهی لنگری)
– درجه 3 (شدید): لنگری (اغلب)

اگر دوست دارید دقیق‌تر بگویم برای شما کدام الگو محتمل‌تر است، بفرمایید:

1) نوک سینه نسبت به چین زیر سینه بالا/هم‌سطح/پایین است؟
2) اندازه سینه (کوچک/متوسط/بزرگ) و آیا کاهش وزن/بارداری داشته‌اید؟
3) آیا همزمان سایز بزرگ‌تر هم می‌خواهید یا فقط بالا کشیدن و خوش‌فرم شدن؟

برای بهبود جای برش چه اقداماتی باید انجام داد

برای بهتر شدن جای برش (اسکار) بعد از جراحی لیفت و پروتز سینه، مهم‌ترین عامل‌ها ترمیم صحیح زخم در هفته‌های اول و سپس کنترل التهاب و کشش روی اسکار در ماه‌های بعد است. برنامه‌ی زیر معمولاً بیشترین پشتوانه‌ی علمی را دارد (با این شرط که با دستور جراح شما هماهنگ باشد).

1) از روزهای اول تا بسته شدن کامل زخم (حدود ۱–۳ هفته)

هدف: جلوگیری از عفونت، باز شدن زخم و کشش روی بخیه‌ها
– دستور پانسمان و شست‌وشو را دقیق انجام دهید. دستکاری زیاد، کندن دَلَمه‌ها و عوض کردن مکرر کرم‌ها می‌تواند بدتر کند.
– سوتین طبی/گن مخصوص را طبق دستور استفاده کنید (کاهش کشش و حرکت پوست = اسکار بهتر).
– نیکوتین را کامل قطع کنید (سیگار/قلیان/ویپ/چسب یا آدامس نیکوتین)؛ نیکوتین یکی از عوامل اصلی بد شدن اسکار و باز شدن زخم است.
– پروتئین کافی، آب کافی و کنترل قند خون (اگر دیابت دارید) → ترمیم بهتر.
– در صورت تجویز پزشک، آنتی‌بیوتیک/پماد را دقیقاً طبق نسخه بزنید (خودسرانه ادامه/قطع نکنید).

هشدارهایی که نیاز به تماس با پزشک دارند: قرمزی رو به گسترش، ترشح بدبو/چرکی، تب، درد رو به افزایش، باز شدن زخم، کبودی یا تورم غیرعادی یک‌طرفه.

2) بعد از بسته شدن زخم و برداشتن بخیه/چسب‌ها (معمولاً از هفته ۲–۴ به بعد)

هدف: صاف‌تر و کم‌رنگ‌تر شدن اسکار

الف) سیلیکون (موثرترین مراقبت خانگی)

– ژل سیلیکون یا ورق سیلیکون را شروع کنید وقتی زخم کاملاً بسته است (بدون دلمه/ترشح).
– مدت: روزانه ۱۲–۲۴ ساعت (برای ورق) یا ۲ بار در روز (ژل) به مدت حداقل ۸–۱۲ هفته؛ در اسکارهای مستعد، تا ۶ ماه هم مفید است.

ب) محافظت جدی از آفتاب

– اسکار تازه با UV تیره‌تر و ماندگارتر می‌شود.
– تا ۶–۱۲ ماه روی خط برش: ضدآفتاب SPF 30–50 + پوشاندن. (اگر زیر لباس است باز هم بهتر است محافظت شود.)

ج) کاهش کشش روی اسکار

– فعالیت‌های کششی شدید بالاتنه، خوابیدن روی شکم، ورزش سنگین زودهنگام و سوتین نامناسب می‌تواند اسکار را پهن کند.
– برخی جراحان چسب کاغذی/میکروپور یا چسب‌های کاهش کشش را چند هفته توصیه می‌کنند (حتماً با نظر جراح).

د) ماساژ اسکار (در زمان درست)

– فقط وقتی زخم کامل بسته و حساسیت غیرعادی ندارد: معمولاً از هفته ۴–۶.
– روزی 1–2 بار، 5 دقیقه، با فشار ملایم تا متوسط (هدف: نرم شدن و کاهش سفتی). اگر قرمزی/درد زیاد شد، کمتر کنید و با پزشک هماهنگ کنید.

3) کارهایی که معمولاً کمک زیادی نمی‌کنند یا ممکن است بدتر کنند

– ویتامین E موضعی: شواهد قوی ندارد و در بعضی افراد حساسیت پوستی می‌دهد.
– اسکراب، لایه‌بردارها، الکل/بتادین طولانی‌مدت روی اسکار: می‌تواند تحریک و تیرگی ایجاد کند.
– کندن دلمه‌ها یا ماساژ زودهنگام: ریسک باز شدن زخم و اسکار بدتر.

4) اگر اسکار برجسته/قرمز/خارش‌دار شد (اسکار هیپرتروفیک یا کلوئید)

این حالت‌ها قابل درمان‌اند و هرچه زودتر شروع شود بهتر است:
– ادامه‌ی سیلیکون + کنترل کشش
– تزریق کورتون داخل اسکار (در مطب)
– لیزر عروقی (برای قرمزی) یا لیزرهای فراکشنال (برای بافت و ناهمواری) طبق نظر متخصص
– در موارد مقاوم: ترکیب درمان‌ها یا ترمیم جراحی اسکار (معمولاً بعد از بالغ شدن اسکار، حدود ۹–۱۲ ماه)

5) زمان‌بندی واقع‌بینانه

– ۶–۸ هفته: معمولاً قرمزی و سفتی بیشتر حس می‌شود.
– ۳–۶ ماه: روند روشن‌تر شدن و نرم شدن مشخص‌تر.
– ۹–۱۸ ماه: “بالغ شدن” اسکار و نتیجه نهایی.

برای اینکه دقیق‌تر راهنمایی کنم

اگر بگویید:
1) چند هفته از عملتان گذشته؟
2) اسکار الان بیشتر قرمز و برجسته است یا تیره و پهن؟
3) سابقه اسکار بد/کلوئید (مثلاً روی شانه/سینه/گوش) دارید؟

می‌توانم یک برنامه دقیق‌تر متناسب با شرایط شما پیشنهاد بدهم.

مراحل انجام عمل همزمان لیفت و پروتز

انجام جراحی لیفت و پروتز سینه که به آن «ماستوپکسی-آگمنتاسیون» نیز گفته می‌شود، یک جراحی ترکیبی پیچیده است که هدف آن بالا کشیدن سینه‌های افتاده و همزمان افزایش حجم و پرتر کردن آن‌هاست.

در ادامه مراحل کامل این عمل جراحی از مشاوره تا بهبودی توضیح داده شده است:

۱. مرحله مشاوره و برنامه‌ریزی قبل از عمل

این مرحله بسیار حیاتی است زیرا پزشک باید تعیین کند که آیا شما کاندید مناسبی برای انجام همزمان این دو عمل هستید یا خیر.
معاینه فیزیکی: بررسی کیفیت پوست، میزان افتادگی (ptosis)، موقعیت نوک سینه و حجم بافت طبیعی سینه.
انتخاب پروتز: تصمیم‌گیری در مورد سایز، شکل (گرد یا قطره‌اشکی) و جنس پروتز (سیلیکونی یا سالین).
انتخاب تکنیک برش: پزشک بر اساس میزان افتادگی پوست تصمیم می‌گیرد که برش دور هاله سینه باشد (Donut lift)، برش عمودی (Lollipop) یا برش لنگری (Anchor).

۲. آمادگی برای جراحی لیفت و پروتز سینه

انجام آزمایش‌های خون و ماموگرافی (در صورت نیاز).
توقف مصرف داروهای رقیق‌کننده خون (مانند آسپرین) و سیگار کشیدن حداقل دو هفته قبل از عمل، زیرا سیگار روند ترمیم زخم را به شدت مختل می‌کند.
ناشتا بودن (عدم خوردن و آشامیدن) از ۸ تا ۱۲ ساعت قبل از عمل.

۳. مرحله بیهوشی

این عمل معمولاً تحت بیهوشی عمومی انجام می‌شود تا بیمار در طول عمل کاملاً خواب باشد و دردی حس نکند. متخصص بیهوشی در تمام طول عمل علائم حیاتی شما را کنترل می‌کند.

۴. ایجاد برش‌های جراحی (Incision)

جراح بر اساس الگوی از پیش تعیین شده برش‌ها را ایجاد می‌کند. رایج‌ترین الگوها عبارتند از:
برش دور هاله (Periareolar): برای افتادگی‌های خفیف.
برش عمودی (Vertical): برش دور هاله و یک خط عمودی به سمت پایین (برای افتادگی‌های متوسط).
برش T معکوس یا لنگری (Inverted T): برای افتادگی‌های شدید که نیاز به برداشتن پوست زیادی دارند.

۵. جایگذاری پروتز (Augmentation)

قبل از اینکه پوست اضافی برداشته شود و لیفت کامل شود، جراح پروتز را جایگذاری می‌کند.
ایجاد پاکت: جراح فضایی (پاکت) را برای قرارگیری پروتز ایجاد می‌کند.
محل قرارگیری: پروتز می‌تواند زیر غده سینه (Subglandular) یا زیر عضله سینه (Submuscular) قرار گیرد. قرارگیری زیر عضله معمولاً نتیجه طبیعی‌تری دارد و خطر انقباض کپسولی را کاهش می‌دهد.

۶. لیفت و تغییر شکل سینه (Mastopexy)

پس از قرار دادن پروتز، جراح به سراغ اصلاح افتادگی می‌رود:
جابجایی نوک سینه: مجموعه نوک سینه و هاله (Nipple-Areola Complex) به موقعیت بالاتر و جوان‌تری منتقل می‌شود. معمولاً اعصاب و خون‌رسانی به نوک سینه حفظ می‌شود.
حذف پوست اضافی: پوست شل و اضافی برداشته می‌شود تا سینه سفت‌تر و خوش‌فرم‌تر شود.
شکل‌دهی بافت: بافت باقی‌مانده سینه اطراف پروتز شکل داده می‌شود تا فرم نهایی ایجاد شود.

۷. بخیه و بستن زخم‌ها

برش‌ها با بخیه‌های جذبی یا غیرجذبی (که بعداً کشیده می‌شوند) بسته می‌شوند.
معمولاً بخیه‌ها در چند لایه زده می‌شوند تا فشار روی پوست کاهش یابد و جای زخم (اسکار) کمتر شود.
ممکن است لوله‌های تخلیه (درن) برای خروج خونابه اضافی به طور موقت کار گذاشته شوند.

۸. ریکاوری و مراقبت‌های بعد از عمل

پانسمان و سوتین طبی: بعد از عمل، سینه‌ها پانسمان شده و باید از سوتین مخصوص طبی (گن) استفاده کنید تا تورم کاهش یابد و پروتزها در جای خود تثبیت شوند.
دوره نقاهت اولیه: درد، تورم و کبودی در هفته اول طبیعی است و با مسکن کنترل می‌شود.
محدودیت فعالیت: بلند کردن اجسام سنگین و فعالیت‌های ورزشی شدید تا حدود ۴ تا ۶ هفته ممنوع است.
خوابیدن: باید به پشت بخوابید و از خوابیدن روی شکم خودداری کنید.

نکات مهم در مورد عمل همزمان:

ریسک بالاتر: انجام همزمان این دو عمل نسبت به انجام جداگانه آن‌ها، کمی ریسک عوارض را بالا می‌برد اما مزیت آن این است که تنها یک بار بیهوش می‌شوید و یک دوره نقاهت دارید.
نتیجه نهایی: تورم ممکن است چند ماه طول بکشد تا کاملاً فروکش کند و فرم نهایی سینه مشخص شود.

توصیه: برای دریافت بهترین نتیجه، حتماً با یک جراح فوق تخصص پلاستیک که تجربه کافی در انجام عمل‌های ترکیبی (Combined Surgeries) دارد مشورت کنید.

تفاوت اصلی بین قرارگیری پروتز زیر عضله و روی عضله چیست؟

تفاوت اصلی بین قرارگیری پروتز زیر عضله (Submuscular) و زیر غده (Subglandular) در محل دقیق جایگذاری پروتز نسبت به عضله سینه‌ای بزرگ (Pectoralis Major) در جراحی لیفت و پروتز سینه است. این تفاوت در محل قرارگیری، تأثیر مستقیمی بر ظاهر، احساس، دوره نقاهت و عوارض احتمالی دارد.

در اینجا مقایسه دقیق و تفاوت‌های اصلی این دو روش آورده شده است:

۱. محل قرارگیری (آناتومی)

زیر عضله (Submuscular): پروتز در زیر عضله سینه‌ای بزرگ قرار می‌گیرد. در واقع عضله بین پروتز و بافت طبیعی سینه قرار دارد.
زیر غده (Subglandular): پروتز دقیقا پشت بافت سینه و روی عضله سینه‌ای قرار می‌گیرد.

۲. ظاهر و طبیعی بودن

زیر عضله:
ظاهر طبیعی‌تر: چون لایه‌ای از عضله روی پروتز را می‌پوشاند، لبه‌های پروتز کمتر قابل لمس یا دیدن هستند (به خصوص در افراد لاغر که بافت سینه کمی دارند).
شیب بهتر: معمولاً در قسمت بالای سینه شیب ملایم‌تری ایجاد می‌کند.
زیر غده:
برجستگی بیشتر: چون پروتز مستقیماً زیر پوست و بافت سینه است، ممکن است سینه برجسته‌تر و گردتر به نظر برسد.
خطر لمس لبه‌ها: در افراد لاغر، احتمال اینکه لبه‌های پروتز (Rippling) زیر پوست دیده یا لمس شود، بیشتر است.

۳. درد و دوره نقاهت

زیر عضله:
درد بیشتر: چون عضله بریده یا کشیده می‌شود، درد بعد از عمل بیشتر است و دوره نقاهت کمی طولانی‌تر است.
زیر غده:
درد کمتر: چون به عضله آسیبی نمی‌رسد، درد بعد از عمل کمتر و ریکاوری سریع‌تر است.

۴. افتادگی سینه در آینده

زیر عضله: عضله مانند یک “سوتین داخلی” عمل می‌کند و وزن پروتز را نگه می‌دارد، بنابراین افتادگی سینه در درازمدت کمتر اتفاق می‌افتد.
زیر غده: وزن پروتز مستقیماً روی پوست و بافت سینه است، بنابراین احتمال افتادگی سینه با گذشت زمان و نیروی جاذبه بیشتر است.

۵. تداخل با ماموگرافی

زیر عضله: پروتز تداخل کمتری با تصاویر ماموگرافی دارد و تشخیص توده‌های سینه آسان‌تر است.
زیر غده: پروتز ممکن است بخشی از بافت سینه را در تصاویر ماموگرافی بپوشاند و تشخیص را کمی دشوارتر کند (نیاز به تکنیک‌های خاص تصویربرداری است).

۶. ریسک انقباض کپسولی (Capsular Contracture)

زیر عضله: خطر سفت شدن بافت اطراف پروتز (انقباض کپسولی) کمتر است.
زیر غده: خطر انقباض کپسولی کمی بیشتر است.

جدول خلاصه مقایسه

کدام روش بهتر است؟

هیچ روشی “بهترین” مطلق نیست. انتخاب روش بستگی به آناتومی بدن شما، ضخامت بافت سینه فعلی، سبک زندگی (مثلاً ورزشکار بودن) و نظر جراح دارد. معمولاً برای افرادی که بافت سینه کمی دارند، روش زیر عضله ترجیح داده می‌شود.

آیا روش دوگانه (Dual Plane) ترکیبی از این دو است؟

بله، دقیقاً همین‌طور است. روش دوگانه یا Dual Plane در واقع ترکیبی هوشمندانه از دو روش “زیر عضله” و “زیر غده” است که سعی دارد مزایای هر دو روش را حفظ کرده و معایب آن‌ها را کاهش دهد.

این روش امروزه یکی از محبوب‌ترین و رایج‌ترین تکنیک‌ها در جراحی لیفت و پروتز سینه است.

روش Dual Plane چگونه کار می‌کند؟

در این روش، پروتز در یک فضای واحد قرار نمی‌گیرد، بلکه موقعیت آن نسبت به عضله در قسمت‌های مختلف سینه متفاوت است:

1. در قسمت بالای سینه: پروتز زیر عضله قرار می‌گیرد.

فایده: این کار باعث می‌شود لبه‌های بالایی پروتز توسط عضله پوشانده شود. بنابراین، در افراد لاغر، لبه‌های پروتز مشخص نمی‌شود و شیب بالای سینه بسیار طبیعی و ملایم خواهد بود (بدون حالت توپی یا مصنوعی).

2. در قسمت پایین سینه: عضله سینه‌ای در محل اتصالش به دنده‌ها آزاد می‌شود تا بالا برود و پروتز در این قسمت زیر بافت سینه (زیر غده) قرار بگیرد.

فایده: چون عضله در پایین سینه روی پروتز را نمی‌پوشاند، پروتز می‌تواند به راحتی بافت پایین سینه را پر کرده و به آن شکل دهد. این کار باعث می‌شود سینه حالت افتادگی طبیعی‌تری داشته باشد و پروتز با حرکت عضله به سمت بالا کشیده نشود.

مزایای روش Dual Plane (دوگانه)

این روش بهترین‌های هر دو دنیا را ارائه می‌دهد:

ظاهر طبیعی (مانند زیر عضله): پوشش عضلانی در بالا، خطر دیده شدن لبه‌های پروتز (Rippling) را از بین می‌برد.

شکل‌دهی بهتر (مانند زیر غده): چون پایین پروتز آزاد است، می‌تواند بافت سینه را بهتر پر کند و برای کسانی که کمی افتادگی دارند، لیفت مختصری ایجاد کند.

درد کمتر نسبت به تمام‌عضله: اگرچه هنوز عضله دستکاری می‌شود، اما چون کشش عضله در پایین کمتر است، معمولاً درد کمتری نسبت به روش کاملاً زیر عضله‌ای دارد.

حرکت طبیعی‌تر: در روش کاملاً زیر عضله، وقتی فرد عضله سینه‌اش را منقبض می‌کند (مثلاً هنگام ورزش)، ممکن است پروتز بپرد یا حرکت غیرطبیعی داشته باشد. در روش Dual Plane این مشکل بسیار کمتر است.

انواع Dual Plane

جراحان معمولاً این روش را به سه سطح تقسیم می‌کنند (بسته به میزان جدا کردن عضله):

نوع ۱: جدا کردن کم عضله (برای کسانی که بافت سینه خوبی دارند).
نوع ۲: جدا کردن متوسط (رایج‌ترین نوع).
نوع ۳: جدا کردن زیاد عضله (برای کسانی که سینه سفت یا کمی منقبض دارند و نیاز است بافت سینه روی پروتز پهن شود).

خلاصه:

بله، روش Dual Plane پروتز را طوری قرار می‌دهد که نیمه‌ی بالایی آن زیر عضله و نیمه‌ی پایینی آن زیر بافت سینه باشد تا هم طبیعی به نظر برسد و هم فرم‌دهی عالی داشته باشد.

مراقبت بعد از عمل همزمان لیفت و پروتز سینه

عمل همزمان جراحی لیفت و پروتز سینه یکی از جراحی‌های پیچیده زیبایی سینه است، زیرا بافت سینه همزمان تحت کشش (توسط پروتز) و برش و جمع‌شدن (توسط لیفت) قرار می‌گیرد. به همین دلیل، دوران نقاهت آن کمی حساس‌تر از انجام هر یک از این عمل‌ها به تنهایی است.

در ادامه راهنمای کامل مراقبت‌های بعد از جراحی لیفت و پروتز سینه آورده شده است:

۱. هفته اول: استراحت و مدیریت درد

این سخت‌ترین هفته است. بافت‌ها ملتهب هستند و پوست تحت فشار است.

مدیریت درد: درد در ۳ روز اول بیشترین حد خود را دارد. داروهای مسکن تجویز شده توسط پزشک را دقیق و سر ساعت مصرف کنید، حتی اگر درد شدیدی ندارید (برای جلوگیری از شروع درد).

پوزیشن خواب: حتماً باید به صورت طاق‌باز (به پشت) بخوابید. سر و بالاتنه باید بالاتر از بدن باشد (با استفاده از ۲ یا ۳ بالش). این کار ورم را کاهش می‌دهد و فشار را از روی بخیه‌ها برمی‌دارد. به هیچ وجه به پهلو یا شکم نخوابید.

سوتین طبی (گن): بلافاصله بعد از عمل باید سوتین مخصوص طبی بپوشید. این سوتین را باید ۲۴ ساعته (حتی هنگام خواب) به تن داشته باشید و فقط برای حمام کردن درآورید. این گن از ورم جلوگیری کرده و فرم سینه را حفظ می‌کند.

حرکت: استراحت مطلق ممنوع است. برای جلوگیری از لخته شدن خون در پاها، روزی چند بار در خانه به آرامی راه بروید، اما از کارهای سنگین پرهیز کنید.

۲. مراقبت از زخم‌ها و بخیه‌ها

در عمل لیفت، برش‌ها (معمولاً دور هاله، عمودی یا لنگری شکل) وجود دارند که نیاز به مراقبت دقیق دارند.

خشک و تمیز نگه داشتن: زخم‌ها باید خشک بمانند. اگر پانسمان ضد آب ندارید، طبق دستور پزشک (معمولاً بعد از ۴۸ ساعت) می‌توانید دوش بگیرید اما نباید آب مستقیم با فشار روی زخم‌ها بریزد.

پماد آنتی‌بیوتیک: ممکن است پزشک پماد آنتی‌بیوتیک تجویز کند که باید روی خط بخیه زده شود.

عدم دستکاری: پوسته‌های روی زخم را نکنید. این کار باعث ایجاد اسکار (جای زخم) بدشکل می‌شود.

۳. محدودیت‌های حرکتی (بسیار مهم)

چون پروتز زیر عضله یا بافت قرار گرفته و پوست لیفت شده است، هرگونه فشار اضافه می‌تواند باعث باز شدن بخیه‌ها یا جابجایی پروتز شود.

بالا بردن دست: تا ۲ هفته دست‌ها را بالاتر از شانه نبرید. شستن موها یا برداشتن وسایل از کابینت بالا ممنوع است.
رانندگی: معمولاً تا ۱۰ الی ۱۴ روز (یا تا زمانی که بتوانید بدون درد فرمان را سریع بچرخانید و داروهای خواب‌آور مصرف نکنید) ممنوع است.
بلند کردن اجسام: بلند کردن هر چیزی سنگین‌تر از ۲-۳ کیلوگرم تا ۴ تا ۶ هفته ممنوع است (شامل بغل کردن کودکان).

۴. تغذیه و سبک زندگی

هیدراتاسیون: آب فراوان بنوشید تا اثر داروهای بیهوشی دفع شود و یبوست نگیرید.
نمک: مصرف نمک را به حداقل برسانید تا ورم (ادم) کاهش یابد.
آناناس و ویتامین C: مصرف آناناس تازه (به دلیل آنزیم بروملین) به کاهش کبودی و ورم کمک می‌کند.
سیگار و الکل: حداقل تا ۴ هفته بعد از عمل مطلقاً ممنوع است. نیکوتین خون‌رسانی به بافت‌ها را مختل می‌کند و در عمل لیفت که پوست کشیده شده است، خطر نکروز (سیاه شدن و مرگ بافت) نوک سینه یا لبه‌های زخم را به شدت افزایش می‌دهد.

۵. ماساژ سینه

نکته مهم: برخلاف عمل پروتز ساده که گاهی ماساژ زود شروع می‌شود، در عمل ترکیبی لیفت و پروتز، معمولاً ماساژ در هفته‌های اول ممنوع است. چون ماساژ می‌تواند باعث کشش بخیه‌های لیفت شود. تنها زمانی ماساژ را شروع کنید که جراح صراحتاً اجازه داده باشد.

۶. علائم هشدار دهنده

اگر هر یک از موارد زیر را دیدید، سریعاً با پزشک تماس بگیرید:
تب بالای ۳۸ درجه.
قرمزی شدید و پیش‌رونده در اطراف زخم.
ترشحات بدبو یا چرکی زرد/سبز.
تفاوت سایز ناگهانی و شدید بین دو سینه (نشانه تجمع خون یا هماتوم).
تنگی نفس یا درد قفسه سینه.

زمان‌بندی کلی بهبودی:

بازگشت به کار (اداری): ۱ تا ۲ هفته.
ورزش سبک (پیاده‌روی): از هفته دوم.
ورزش پایین تنه: از هفته ۴ تا ۶.
ورزش سنگین بالاتنه: بعد از ۲ تا ۳ ماه.
شکل نهایی سینه: ۳ تا ۶ ماه طول می‌کشد تا ورم کاملاً بخوابد و پروتز در جای خود (Drop & Fluff) قرار بگیرد.

توصیه نهایی: مهم‌ترین قانون در این عمل ترکیبی، صبر است. سینه‌ها در ابتدا خیلی بالا و سفت به نظر می‌رسند و ممکن است نامتقارن باشند. به بدن خود زمان بدهید تا شکل نهایی خود را پیدا کند.

چه زمانی می‌توانم سوتین طبی را عوض کنم؟

زمان تعویض سوتین طبی (گن) و رفتن به سراغ سوتین‌های معمولی یا ورزشی، یکی از پرتکرارترین سوالات است. اما در عمل جراحی لیفت و پروتز سینه، به دلیل حساسیت برش‌ها، باید صبورتر باشید.

در اینجا جدول زمانی استاندارد آورده شده است (البته دستور جراح شما همیشه اولویت دارد):

۱. هفته اول تا هفته ششم (۴ تا ۶ هفته اول): فقط سوتین طبی

در این دوره نباید سوتین خود را تغییر دهید.
قانون: باید همان سوتین مخصوصی که پزشک داده یا تجویز کرده را ۲۴ ساعته بپوشید.
چرا؟ این سوتین فشار لازم را برای کاهش ورم ایجاد می‌کند و پروتزها را در جای درست نگه می‌دارد تا پایین بیایند (Drop کنند). همچنین از کشیده شدن بخیه‌های لیفت جلوگیری می‌کند.
شستشو: تنها زمانی می‌توانید آن را درآورید که می‌خواهید دوش بگیرید یا خود سوتین را بشویید (بهتر است یک جفت داشته باشید تا وقفه ایجاد نشود).

۲. هفته ششم تا ماه سوم: سوتین ورزشی (بدون فنر)

معمولاً بعد از معاینه ۶ هفته‌ای، پزشک اجازه می‌دهد سوتین طبی را کنار بگذارید.
چه بپوشیم؟ سوتین‌های ورزشی (Sports Bra) محکم، با کیفیت و بدون فنر.
ویژگی مهم: بهتر است سوتین از جلو باز شود (زیپ‌دار یا قزن‌دار) تا مجبور نباشید دستتان را زیاد بالا ببرید یا بکشید.
ممنوعیت: در این مرحله هنوز استفاده از سوتین‌های فنردار (سیم‌دار) و سوتین‌های فانتزی توری که حمایتی ندارند، ممنوع است.

۳. بعد از ماه سوم: سوتین‌های معمولی (فنردار)

اکثر جراحان توصیه می‌کنند برای پوشیدن سوتین‌های فنردار (Underwire) حداقل ۳ ماه و گاهی تا ۶ ماه صبر کنید.

چرا سوتین فنردار خطرناک است؟

در عمل لیفت و پروتز، برش جراحی معمولاً در زیر سینه (چین زیر سینه) قرار دارد.
1. تحریک زخم: فنر سوتین دقیقا روی خط بخیه قرار می‌گیرد و فشار آن می‌تواند باعث باز شدن زخم، ایجاد گوشت اضافه (کلوئید) یا تیره شدن جای بخیه شود.
2. تغییر شکل پروتز: در ماه‌های اول که کپسول دور پروتز در حال شکل‌گیری است، فشار نقطه ای فنر می‌تواند باعث فرورفتگی دائمی در بافت سینه شود.

نکات طلایی برای خرید سوتین جدید:

1. عجله نکنید: سایز سینه شما در ماه اول و دوم “واقعی” نیست و ورم دارد. اگر در ماه دوم سوتین گران‌قیمت بخرید، احتمالاً در ماه ششم برایتان گشاد خواهد شد.
2. تست فنر: وقتی بعد از ۳ ماه خواستید سوتین فنردار بپوشید، مطمئن شوید که فنر روی بافت سینه فشار نمی‌آورد و کاملاً روی قفسه سینه (دنده‌ها) می‌نشیند. اگر فنر روی جای بخیه فشار آورد، هنوز زود است.
3. پوشش کامل: در ماه‌های اول سوتینی بخرید که “کاپ” کامل داشته باشد و تمام سینه را بپوشاند تا فرم‌دهی بهتری انجام شود.

خلاصه:

۰ تا ۶ هفته: فقط گن طبی جراحی.
۶ هفته تا ۳ ماه: سوتین ورزشی محکم (بدون فنر).
بعد از ۳ ماه: سوتین فنردار (با احتیاط و بررسی جای بخیه).